tuğba nur aydın

Kapalı zihinlerin gözleri, bakışlarını dünyanın mezarlığına gömmüştü. Toprak kan revan içindeydi fakat körler mutluydu. Bir varmış bir yokmuş, diyordu kör ka...

Başlarken imkânsızlığa anladım istenmiyorum.

İstenmiyor ellerim.

Tunç kayalar ve ben, biz istenmiyoruz.

Daha iyi anladım.

Azalan istenç, sızlıyor yanık t...