Yüksel Aslan

Omuzların bavulu artık düşmeli,

Fermuarlarını gözyaşına yumup korkulardan gitmeli.

Ağırlıklar, karanlık yolları ödüde kopsa bir an önce görmeli.

Böyleli...

Yer boya,

Gök toprak,

Yerde unutmak var,

Gökte uyanmak.

Ne yapıyordum ben?

Gözlerimde ki bu şaşkınlıkla ne yapıyordum?

Yaşamın, bir siğil gibi kaşınacağını, nasıl ve neden öğreniyordum?

Bir sabah, annemin nar k...

Balkonumda ölüm esiyor yabancı,

Yaklaş ve gitmeden kokla tenimde Tanrı'yı.

Zamanım ve imanım daralıyor gömleğimde,

Rahat bir nefes gerek şimdi bana yüre...

Çocuk, tohumdur bu mavi döl yatağında,

Anne toprak, güneş babadır.

Toprak herkesi doyurabilir,

Isıtabilir güneş herkesi,

Ve yeşerebilir tüm sokaklar t...

Yağmur bulutu olmadan gelebilir mi?

Öyleyse nedir bu sahipsiz varlığım böyle?

Yağdım, biliyorum.

Artık oynamayınız benimle.

Peki ya bu yağmışlık ,bu ...

Aralarından aceleyle sızıyorum. Yetişeceğim bir yer yok.

Derken birine fena çarpıyorum.

Domatesler yere saçılıyor.

Ve ardından da fena bir azar.

Böyle du...

Kocaman bir nükte

https://open.spotify.com/track/75qBv3kRqO9lV99IkMfPRD?si=zJF0tmrdTB-yAhbi9WZvVg

His ve nefesten bir çan, bu bir avuç bakış, Sarıdan,maviden ve kahveden.

Köre döşek yok.

Köre güneş yok.

Görmeyi bize gece öğretse de,

Kara yorgana yer yok.

Ve zaman;

Kucağımıza toprak atan bir kürekten başkası değil.