Yusuf Tarhan

Varsayımlar üzerine kurulu bir yaşam ne kadar da zormuş,

Hiçbiri olmayan 

Ve hiç olmayacak şeyler üzerine yaşamak

Beklentiler insanı ne kadar da yorarmış
...

Farkına varmadan geçmiş zaman

Bir göz kırpış hızında

Geride sadece hataları bırakarak

Koskoca yalnızlıkları, yalnızlığa terk ederek

Yanında nice kişileri...

I.

Tüm umutsuzluklarımı süpürüp halının altına, gelmek istiyorum sana

Derin ve bir o kadarda anlamlı gözlerinde kayboluşlar yaşamak

Geçmişin kahroluşların...

Artık gitmek gerek!
Bir turna katarı geçiyor sevgilim, görüyor musun? Görüyor musun dağları çekilmiş ve kokuyor coğrafyam.
Yüzümde çok geç kalmış bir devri...

Özgürlük düşünceleri yankılanıyor aklımın kuytu köşelerinde

Kine ve öfkeye bürünmüş kan çanağı gözlere karşı dimdik duruyorlar

Karşı koyuyorlar tüm direnge...

Sinmiş kentin üstüne tükenmişlik

Umutsuzluğun kokuşmuşluğu sarmış dört bir yanı

İdam sehpasında, daha yeşermemiş umutlar

Cellada bürünmüş hain pusudaki

...

Ne kadar yasak varsa çiğnenmeli şimdi

İşlenmeli bütün günahlar, azaplar ülkesinde

Bir bidon benzin döküp yakılmalı iyilikler

Kadife bedenlerimizde ateşin ...

Pranga vurulmuş düşünceler birikmiş aklımın hapishanesinde

Bir idam mahkumu gibi bekliyorlar yok olacakları, hiç olacakları zamanı

Her şeyden uzak, her yer...