Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Yok ihtiyacım yokluğuna, varlığını istemem.
Loşluğuna alıştım bu şehrin, güneşi de istemem.
Ağlasın kaldırımlar, solsun çiçekler, baharı istemem
Kış olmas...
Bir tablo var kafamda
güneş başka kalpleri ısıtmaya giderken
son kez içimde bir yangın çıkarıyor
rüzgar saçlarını yüzüme çarptırıyor,
bakışları, içimdek...
Ellere yürek ile tutundukça
Bir kapanır ki parmaklar
Avuçlarında
İyisi mi sorma
Dört bir yan
Hep sureti aslın
Hep kemiğin tozu
Hükümsüz oysa et
Kemik...
Sanatın bu adı alması ve soylu kesime hitap eden bir zevk haline gelmesi uzun yıllar sürdü. Tarihin sıfır noktası dediğimiz Göbeklitepe’den bile otuz bin yıl...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok