Geceler yoruyor sanki. Bazı geceler mi yoksa çoğu geceler mi? Çok olan geceler ağır basıyorsa kötü, aslında değilse de kötü. Saplantılı insanlarız belki de. Kafamıza takmamız gereken onca şeyin yanına takmamamız gereken yüzlerce şey ekliyoruz. Artarak gidiyor çoğu içi boş vagonlar.
Kendimize olmayan engeller yaratıp, sonra o engelleri aşamadığımıza yakınıyoruz. Suçluyoruz günahsız olan ne varsa, üstelik bunu yaparken gerçek suçluları kutsuyoruz. Yolumuzu kaybedip sokak lambalarıyla kavga ediyoruz.
Anılar. Sonra anılar geliyor aklımıza. O güzel günler deyip iç geçiriyoruz. Çırpındıkça batıyoruz. Bataklık mı seviyoruz yoksa?
“Oysa herkes unutulur
Ben de unutulur giderim nasıl olsa
Beni iyi hatırla…”
