güz fısıldıyor sevgilim
bulutlar çıktı bak nihayet
bulutların kirpiklerinden
ağaçların saçlarından
güz fısıldıyor
toprağın yanmışlığına.
güz fısıldıyor sokağımıza caddemize
balkonumuza kuşların tüneklerine
odamıza sesimize nefesimize
ellerimize soğuyan ayaklarımıza
terli tenimize suyumuza aşımıza...
sen ayak bastığında yuvasına yüreğimin
yağmurlar iniyor şiirden boşanırcasına:
her yer sulusepken biz
güz fısıldıyor sevgilim
mevsimimiz doğdu nihayet
dudaklarının ateşini harla
ben lambayı kapatacağım
sen suya bir gül at
her mevsim açalım sar
dunyalarla
yana yana.
