Sesini giyindim, yüzünü sarındım
Tavrının katıksız yalınlığını
Umarsızlığını takındım
Üzerimde bu emanet duruştan fazlası yok
Ne varsa soyundum üzerimden
Zerrelerimin onulmazlığını unuttum
Sesini giyindim, bir söz diyecek olsam
İnanacaktım sahi, gelmiştin
Eyvah,
Tanrı ikimizi nasıl ayırt edecek şimdi
Seni azat ettim,
Odalara, avlulara, dönüp kendimi kovduğum
evlere gaseyan ettim
Fotoğraflardan kırpılan yüzümü unuttum
Aynalara, ummadık anda çıkagelen korkuya döndü içim
Üzerimde ağır bir kinden fazlası yok
Bu kini elle tutabileceğim, tutup gaseyan edeceğim
sabahlara dek
Kancasıyla bekleyecek baş ucumda hayaletin
İçinden çıkıp aynanın, sana öyküneceğim
Tanrı bizi ayırt edemeyecek,
gülmeyecek miyiz?
Alevler dinmeye başladığında bir semendere
burkulacak içim
Ophelia'yı yutan dereye üzüleceğim
Ophelia'ya hiç
Kollarını yırtacağım elbiselerin,
Sarılan hiçbir şeye tahammül edemeyecek
Kavuşan bağlarını keseceğim ümidin
Ve uzak, bir başına süzülen yıldızları seyretmeyecek
Kolsuz elbiselerin içinde
bir garip duran omzuma
gülmeyecek miyiz?
Çıplak balkon demirlerine yaslanacağız
Alevler sarmışken dört yanımızı
Başka bir yangın başlayacak içimde
Sen harladığın sıcağı görmezden geleceksin bu kez
Uzaklara bakmaktan yorulmadın mı diyeceğim sana
Susuz bekleyişlerin gölgesinden, sessizlikten
Uğuldayan kulağıma daima uğuldamış çağrılar getirmekten
Öpüşlerini yarım bıraktığın her an
Uzakların doyumunu kıskanacağım
Belki asla gülmeyecek,
Sabırla yanacağım, sabırla
Varlığı bir buna bağlı semendere öykünerek
İçimde bundan fazlası kalmadı,
Bütün anlamlarını gevşetip gündüzlerin
Söz verirsen kalacağına
İnan adımı bile unutacağım
Derime sardığım yüzünü,
Ophelia'yı yutan saf, durgun dereyle
Yıkayacağım
Sarılmaya ihtiyacım var diyeceğim
Ophelia'ya acımaya biraz
Kolların hiç, vicdanım kadar hiç
Dilsiz bir deli bulacağım öykünmek için
Bakınacağım, kim bu kendine kafa tutan şeyda
Gözlerini tanımıyorum,
Tutarsız bir gri, insafsız
Gözlerini giyindiğimi söylemeyeceğim hiç
Beni alevlerin ortasında yakalayan derenin yatağında
İki kolumu birbirine bağladığım urganla beraber
-sarılmayı hatırlamak adına-
Yemin olsun
Gündüzün ağır şavkında
Boğulacağım
Verdiğin sözleri tutmayacaksın,
ceplerime taş koymamı gerektirmeyecek bu ağırlık
Eyvah, su sesimi tümden sildiğinde
Tanrı ikimizi nasıl ayırt edecek
Batacağım
Batarken dereye ve Ophelia'ya acıyacağım
Bana hiç.
Tanrıya öykündüğün sabahları kazıyıp ağzımdan
Sırrını inan,
Ölümden bile saklayacağım.
Kevser Karakaş
2021-05-19T21:10:41+03:00Reyhan tam da içinde bulunduğum ikilemden bahsettin: umut ve sitem. Çok sevindim anlaşılabildiğine şiirin. Nasıl değerli bir yorum bu, teşekkür ederimm 🌺
Reyhan Polat
2021-05-19T19:53:34+03:00İçimi bir umutla bir sitemle doldurdu şiirin. İki duyguyu çok güzel bir araya getirmişsin. Bence şiirde böyle birden fazla duyguyu verebilmek büyük bir başarıdır. Ellerine sağlık Kevser'cim. :)
Kevser Karakaş
2021-05-15T23:59:58+03:00Hasan sana tekrar teşekkür ederim, desteğin çook değerli 🌺
Şahin ne güzel bir yorum yaptın, çok sevindim bu denli beğenmene. Teşekkür ederimm 🌺
shineofsahin
2021-05-15T23:23:19+03:00Yayınlanalı 24 saat oldu kaçıncı okuyuşum hatırlamıyorum, tekrar ve tekrar kendimi burada şiiri okurken buluyorum. İnce kısımları çok güzel işlemişsin, çok başarılı bir şiir olmuş, kalemine sağlık ⭐
Kevser Karakaş
2021-05-15T11:54:24+03:00Çok teşekkür ederim sevgili Zeze, beğenmene çok sevindim ♡
Mehmet ve Betül, kıymetli yorumlarınız için teşekkür ederim, sağ olun 🌼
Betül Çelebi
2021-05-15T00:08:40+03:00Çok güzel başladı şiir ama ikinci kısımda niyeyse biraz tekledim okurken. Tekrar eden gaseyan biraz fazla geldi belki. Ama sonrası akıp gitti yine, Ophelia'yı da öyle güzel yerleştirmişsin ki hayranlık duydum Kevser. 🧡🌻
Mehmet Metli
2021-05-14T23:51:54+03:00Çok hoş bir şiirdi, sesi dingin ama ağır hissettirdi. Kaleminize sağlık
Zeze
2021-05-14T23:22:19+03:00Sevgili Kevser baştan sona çok güzeldi. Altını çizmem gereken birçok yer vardı. Kalemine yüreğine sağlık.