karanlıklar müptelasıyım artık
-perdeleri açma anne,
gözlerimin akında yalnızlıklar var.
eskimiş bir radyo gibi
sessiz şimdi zırdeli ruhum
yatıya kalan acılarımın üstü açıkta kalmış
akşam olunca
neden
narın kalbi gibi
kanıyorum ki,
çocukluğuma götürsün beni
bindiğim bütün toplu taşıma araçları...
karanlığa mıhlandım artık
-perdeleri açma anne,
hayallerimin kırıkları var.
etimde örümcek bağlayan hatıralar...
ellerimde büyüyen sapsarı küf...
masmavi kar yağsa şimdi
annem serinliğinde bir iklim çöreklense
beni masalların ortasında bırakan ruhuma,
ağzımın kenarını kuşlar zapetseydi.
ama yırtılıyor kalbim durmadan içimde...
