yüzünün kumaşında diriliyorum solgun sabahlara
ışıkları kapatmıyorum sevgilim akşam olunca
sevmiyorum sen olmadan karanlığı
perdeler ardına kadar kapalı
içimde hep seni özlemelerin telaşı...
bir şarkı çalıyor ansızın şakaklarımda
ellerini seviyorken buluyorum kendimi
güneş parıltılı bacaklarına inişimi...
ruhumun odacıklarına yayılıyor kokun, parmak uçlarından başlayarak
boynundayken ıslatıyor yağmurlar: şairıslatan
göğüslerinin arasında buluyorum nefesimi
tenim ardına kadar açık sana
terimde seni özlemelerin telaşı...
saçlarına aklar düşmüş bir şairim
öpsene çıldırmış bitimsiz gecelerimden
ay ışığından mahrum kalmış dizelerimden
güvercin sesin yıkasın bu şehrin gürültüsünü
öpsene tembel sabahlarımdan
içime saplanan üşümüşlüğümden
içime sen düşmüş bir şairim
içime sen
içimde sen...
