Ölüm yalnız senin değil, hepimizin Sigurd.
Bu kanlı toprak, bu eller, hepsi bizim.
Gel gidelim bu diyarlardan,
Baştan aşağı altından memleketler kuralım paslı ellerimizle.
Bu dağlar, bu denizler, bu ovalar…
Hepsinde nefeslerimiz duruyor bak.
Ölümümün şarkısı yarattığım dağlarda yankılanıyor.
Kuşlar… Sanki hiç şarkı söylememiş gibi ağlıyor.
Bense ölüyorum Sigurd.
Yüreğimden binlerce cenaze kalkıyor.
Hiçbir acı, hiçbir keder, hiçbir kılıç bu kadar yıkıcı olmamıştı.
Duyduğum keskin bir koku; Ölüm.
Bedenimde, en tenha yerlerimde.
Hissediyorum, geliyor.
Biliyorum bu acı geçmeyecek.
Son nefesime kadar taşıyacağım eğri kemiklerimle, çürük dişlerimle.
Yürümeyi sevdiğim dağlara artık kar değil, acı yağıyor Sigurd.
