Bir hikâyeye başladı…

Uyudu, uyandı

Kalktı, oturdu, baktı.

Tanrı ne kadını ne de erkeği yaşattı

Kendisi büyüdü dünyayı yarattı.


Anladı inceliğini varlığın.

Konuştu, sustu.

Yollar geçti, yollar taştan.

Üstü başı toz, elinde küreğiyle yüreği boş.

Kafiyeler tümünü mezara sattı.


Manzarası yarım

Akıl almaz yanım.

Uçmanın da vakti değil

Kaçmanın da!

Diğer zamana kadar hoşça kalın.