Alp Ege Demiral
@alpegedemiral
Ben bi çocuğum denizi arşınlayan. Maviyi yani. Hani şu camın kırık yerindeki maviyi. Hani tıpkı portakallar gibi mavi.
Su damlası misali kelimeler akıp gidiyor parmak uçlarımdan.
Öyle bir cümbüş ki bu,
kelimelerin savaş açtığı sularda boğuluyorum.
Yüzümü kanla yıkayan,
düşmana gülümseyen dostumdu beni kana bulayan.
İki elim kan olsa bile gideceğim dosttu beni yaralayan.
Gerçek dünyayla bağlantısını koparmıştı.
Şarap içinde yüzen balıklar,
duvar dibinde kimliksizler.
Bir ses çağırıyordu, bir öğle vakti.
Karanlıklar çöküyo...
“Sessizlik tanrısı çanı kırdı.”
Herkes yalan söyler doğruları söyleyerek.
İşittiğim değildi, gördüğümdü gerçek.
Bir gün pusuya düştümdü, dündü.
Söndü göz...
Sonsuz gökyüzü altında solan çiçek
Yırtık cepte aşk
Köşe kapmaca oynayan çaresizlik
Omuzlarımda ölü bir çocuk
Yürekte bir sızı ve Tanrı’yla münakaşa.
Binlerce deli gecenin bir yarısı sokaklarda.
Ve yine
binlerce deli dalıyor yatağında uykusuna.
Hayallerine bir ad...
Kötüydü dediğin geçmişin.
Saçların ve adım adım çıktığın merdivenlerin.
Birbiri arkasıya eksilen duyguların.
Korkuların belki de en çok da çocukluğun.
Ki...
Bir sokak belki en tenhasından
Bir kadını anımsatan kaldırımlardan
Yıldızdır gökte süzülen
Gözlerini yumduğunda bir tek sana gülümseyen.
Bir poşet rüzga...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
