Arda Kılıç

Yüce bir yaratılışın ardından dünyaya düşen melekler kötü olmayı seçmedi. Onlar zaten hep kötüydü, hayat onları bir kenara itip anüslerini yırtana kadar teca...

İki tarafımın meşe ağaçlarıyla ve ilerisinin de çiçek böcek kaynadığı bir parkta, bozuk bir patika üstünde yürüyordum. Düşünüyordum, derince düşünüyordum; bu...

Adam her zaman ki gibi aslında hiçbir zaman kurulu olmayan sofrasında oturup çürümeye yüz tutmuş yarım domatesini yiyordu.

Ve domates ne kadar çürümüşse ada...

1981’de, bir yerde yine sabah oluyordu.

Ve…

Güneş acıma duygusunu yitirmiş bir şekilde doğuyordu. Ve ihanet etmişçesine gün sonu batıyordu. Bu hep böyleydi...