Mahmut argut

bana güney kıyılarında yurdumun

ecnebi mabedinde sütun

olmayı dileten 

ormanlar

yeşil

bana

ortasında

tam tuz gölünün

iki orman bulduran yeşil

bulant...

Parmağımıza batan iğnenin acısına ağlamakla o kadar meşgul ettik ki kendimizi

Paramparça yüreğimizde damlayan kanların farkına varamadık

Bilseydik ki içte...

kuşlar için ektim, su verdim mısırlara

bekle dediler bir gün konar omuzlara

nafile yitirdik ya vurulmazdı kırbaç

bulutları kaşık kaşık yutanlara

hicveder...

Sefil bir kalbin yüküyle savrulurken

Yenilgiler, yanılgılar ve yalanların yığınında vaziyetten vaziyete göç eylerken

Bilmem kaçıncı dirilişinde, her defası...