Yemyeşil bir yol görünüyor. Ayak uçlarımdan başlıyor göğe uzanıyor, mavi ile birleşiyor. Yeşil en sevdiğim renktir, bunu kim hatırlıyor? Yalın ayaklarıma taş...
Ahkâm ve söz kesenden,
Yaşı erse de aklı ermeyenden,
Gözünü yoran her desenden,
Kuru gürültüden,
Sesini kısmak isteyenden,
Her derdi kendine ağır gele...
Başıbozuk saatlere ayarlı ayaklarımda,
artık ne gitmek ne kalmak kaldı
çok varmaksız adımlarla
çok vazgeçişli yollar tanıdım
vaatsiz, sebepsizdim, gençl...
Mecalim azdan az.
Mevsimlerin kokusunu artık duymuyorum.
Yıldızlara tutunmayı bıraktım.
Doğru düzgün hayal bile kurmuyorum.
İçimde çok şey vardı ama gözü...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok