42

kırık dökük olduk

mavi gibi kafayı sıyırdık

korkaktık yorganı başımıza kadar örttük

gelirlerdi maviler ve acımasızca pataklarlardı bizi

birbirimize sarıl...

hiçbir yere ait değilim ben, ne oraya ne buraya

süzülesim var uzay boşluğunda tek başıma

zaman mekan algımı yitirmek hiçbir şey yapmadan

her türlü dünyevi...

Parmak uçlarımı nemli duvarın çıkıntılarında gezdirirken hangi ayda olduğumuzu tahmin etmeye çalışıyordum. Bir kıyı şehri sınırları içinde olduğumu biliyordu...