DİLÂRÂ

Kim bilir?

Kaç şairin elinden geçtin de paklanmadın...

Kim bilir?

Hangi dizelerde saklandın...

Sen ki, hep yeniden yazıldın,

Ama hep biraz yarım kaldın.

- Hiç güleceğim yoktu.

Tam da böyle bir anda karşıma çıktın. Senden sonra gülüşlerime memleketi sorulduğunda, Isparta, dedim.

Anlat,

Anlat ki içine barajlar kurma.

Şiirim kederimin faizidir,

Okumayın, günahtır.

Sığ kalmış yanlarımdan tuttun beni,

Yığ zamanını bir köşeme istedim ben oracıkta.

Gerçekliğime bir delik açtım

Ufaktı,

Oynadıkça büyüdü

Uçurumlar kadar oluverdi

En başta dikiverseydim bu kadar olmazdı

Fakat terzi değildim; hem terzi o...

Yalnızlığım,

Benim taç utangaçlığım.

Tanrım,

Gönder üzerime tüm arkeologlarını

Kazsınlar kalbimi

Aşkın fosillerini bulacaklar.

Kırmızı çizgi, sarı çizgi, mermer ve intihar. Mermer, sarı çizgi, kırmızı çizgi ve yaşam.

-Lütfen treni sarı çizgilerin gerisinde bekleyin.

Ya da lütfen in...

Mahallenin orta yerinde kalbimizin en taze noktasından kahkahalar fırlatıyorduk. Saat gecenin bilmem kaçıydı ve bizim umurumuza bile değmiyordu. Rahatsız ola...

Izdırabın verdiği intibah zamanlarında, kendi kendini aldatmak, başkalarını kandırmak kadar basit değildir ve insan kendi içindeki adaletten ürkmeye başlar.

Ağladığımda artık ağzıma ucunda jilet olan bir emzik tıkılıyor ve uykuya dalmak için saydığım kuzular kurban ediliyor.

Gök yeşili yer mavisi bir günden seslenirken sana sağır kalma bana zira böyle bir günde Habil ile Kabil çıkıp derdi ki:

- Biz ki böyle bir güne denk gelsey...

Kırılmış günlerden geliyor buradakiler. Dudaklarına düşen bir ufak gülüşü yalayıp tükürüyorlar hemen. Zamanın hızından, yazın sıcağından ve kışın soğuğundan ...

- Gökten çiviler yağıyor.

- Belli ki yukarıdaki çarklarda sorunlar var.

- Her şeyin önemsiz olduğunu bilince evren senin olur.

- Hiçbir şeyin önemli olmadığını bildim de ne oldu sanki, evrenimi bir kara deliğe kaptırdım.

- Yalan söylüyorsun.

- Doğrular yalnız kalınca yalanlaşırlar.

- Günlük yaşantının çarkı beni un ufak etti. Unumu da havalara üfürdü.

- Üzgünüm. Çarklar pek hızlı dönüyordu ve ben bırakın onu durdurmayı yavaşlatamadım b...

- Mezarlar diyorum, toprağın raflarıdır.

- Sen kaçıncı raftasın?

- Yedinci.

- Üstten mi, alttan mı?

- Suçluluğum ispatlanana kadar masumum.

- Hayır, masumluğun ispatlanana kadar suçlusun.

- Neyi bekliyorsun?

- Bütün bahanelerimin elimden alındığı günü bekliyorum.

- Bir şeyler yanlış gidiyor.

- Yeterince uzun zamandır yanlışsa gelenek olur.

- Sen burada mı çalışıyorsun?

- Evet.

- Ailen nerede?

- Annem ve babam öldü. Sadece ablamlar var.

- Ablanlar nerede?

- Hepsi başka ülkedeler. Biri Aydın...

- Kalbimin üstünde zıplaşan filler varmış gibi hissediyorum.

- Filler zıplayamaz.

- Söz konusu benim kalbim olduğunda gayet de zıplarlar efendim.

- Büyülü...