Dilek Y.

Her insanın nezaketi hak etmediği aşikâr fakat düşünmeden edemiyorum nazik olmak insanın kişiliği ile mi ilgili?

Nezaket görebilmenin koşulu kendinizin de n...

Kırıldı heveslerim.

Lâl ederim dilimi, anlatmam bir daha.

Anlatırsam bilirim ki; zihnimi, dilimi, kalbimi

parçalar heves kırıkları.

Sırtı yamalı sevinçlerimi giyip bir çocukluk uykusuna heveslendim.

Saçlarımdaki beyazlar sayılamayacak kadar çok artık.

İyisi mi bir masal anlat sen bana.
...

Toprağa karışmaya yüz tutmuş, çürüyen yapraklardan mı geliyor bu mevsimin kokusu?

Zihnim sis bulutları arasından bir şeyler seçmeye çalışıyor.

Bu sis şehre...

Birbirini kovalayan olaylar var. İnsanın içini dışına çıkaran ağlama anları… Anlamlandırması zor durumlar var. Tarihler, sabahlar, akşamlar, konuşulanlar ve ...

Hüzünlü mânâlardan vazgeçtim.

Sonbaharın huyu bu, benzetmedim yağmur damlalarını gözyaşına.

İnsanları izlemekten;

aklımın odalarında, onların hüzünlerine ...

Yanından geçip gittiğin nergisti o hoş kokuyu saçan yürüdüğün yollara.

Fark etmedin.

İnsanlar da nergisler gibiydi.

Sustuklarında gizliydiler.

Kendini ...

Güneş gözlerini acıtırcasına doldu pencereden içeri. Ayılmaya çalışırken gözlerini kırpıştırarak odanın içerisinde gezdirdi. Yalnız kaldığından beri çok şey ...

Bir masalın içindeyim sanmış. 

Saçlarında yıldızlardan bir taç, elinde adını bilmediği çiçekler varmış.

Kıymet vermiş. Onunla paylaşılan sevinç ise gülmüş,...

Değiştiremem mevsimleri.

Kurumuş ağaçları bahar dallarına çeviremem.

Bu boynu gerdanlı güvercinler, gagasında bir umut parçası da getiremez benden.

Yalnız...