Ebru Akdeniz

Yanan iki mum karşılıklı

Savruluyoruz rüzgar estikçe

Bir sen bir ben yok oluyoruz, biraz biraz

Düşler, cümleler, imgeler, sevgiler, sevgililer, kırıklıkla...

Kelebek yarınlarımız var bizim

Sağır zamanlardan geçtik

Kör ufuklar altında el ele

Kimse duymasın, bilmesin, ellemesin

Birleşen mısralar gibi bedenlerimiz…

 Neden düşünüyorum ki ben bunları, diye soruyorum kendime. Neden düşünüyorsun Olivya? Tabii ki geçiyor o yollardan güle oynaya, sevdikleriyle, sevgilileriyle...

Puslu sokak lambalarının bir garip münzevisi

Usul usul yürüdüğü Arnavut kaldırımlarında

Elinde sönmüş sigarası

Düşün.

Düşün.

Düşül.

Yıldızsız bir gece...

Var olabileceğim bir yer

Bir İmge

Bir ses

Tik tak trum tik tak

Yüreğimdeki bu dayanılmaz hafifliğin

Ellerimin sessiz bandosu şimdi

Sana çalıyor

Geceyi...

Ritimlere kapılıyor vücudum. Üzerimdeki ağırlığın ve müziğin ağırlığı ile sarhoş olmuş bedenim, dal gibi sallanıyor kollarında. Ayaklarımın hakimiyeti artık ...