Erhan Özdemir

Sessizliğin bile soluklandığı o gecede

İnsanlar balkondalardır.

Kaşları çatıktır, dudakları yaralı.

İçeriden çekinirler

Sessizlikten

Karanlıktan

Yoksun...

Yaslanmıyorum artık

Kendime bile.

Ki bendim en nankörü

Bana karşı.

Bendim en suçlusu.

Siktir çekmeyi bilmeyen de bendim,

Koşup geri dönmeyi de.

Gözyaş...

Kolumdaki acemi yaralar

Daha bi' anlamlı bugün.

Sebebini gece anladım.

Aynı hataya düşecek miyim?

Babama güvenecek miyim?

Kendime dahi yaslanamazken

Be...

Gözlerim kapanıyor.

Ellerim titriyor.

Ay kırmızı.

Depremin habercisi diyorlar.

Bense yıkık dökük

Rutubetli duvarlarımla

Bekliyorum.

İlaçlar baş ucumda...

Yakınlarda, kızım

Gözlerinden esinlenmiş bir çeşme var.

Sineye çekilmiş bir keder...

Bahtsızlığına pranga vurmuş ayakların

Çamurlu yollardan geçeceksin.
...

Hatırlamadığım seziler karşımda şimdi.

Uzak durmayı yeğlediğim huzur,

Sessiz bir ıslık belki

Yalnızca sağırların duyabildiği.

İnsanlar yürüyor

İnsanlar ...