Erhan Çevik

insanlığın tüm hatalarıyla çevrelediği

karanlık ve dolambaçlı yollar

bir türlü ışımıyor

ve beni, şehrin en ücra köşelerine sürüklüyordu

öyle ki bu ücra ...

safi bir bedenden sıyrılarak dokunduğum masa

ardında tek bir zeytin çekirdeği bırakmış

mağlup bir yutkunmayla

konuştuğum çiçekler bile küskün artık bana

...

soluk soluğa

kadının öldüğü sokaktan kaçarken

hiçbir şey anlatmayacağıma

yemin etmiş kadar sakin

hezeyana uğrayan

ben değilmişim gibi kurmaca

gidil...

ne bir sessiz boşluktur bu içimdeki

ne de ağlayan tutsakların yansıması

gördükleri hayal ürünü olanlara sorarsan

yaşanılanlar sahte, bozuk, çürük

adına n...