Mehmet Canbolat

acının resmidir şimdi bu şiir ⠀

burçak tarlasında eriyen rüzgarın ⠀

kulakları sağır eden türküsüdür⠀

⠀

yağmurun yeryüzünde bıraktığı iz ⠀

asfaltta birik...

Donuk, belki ölü gözlerim

Sanki zincirli, yapışmış dudaklarım

Buz tutmuş ah şu aciz bedenim

Önümde bağlı, titrek ellerim

O gözlerde görür müsün gerçeği?
...

Kalem tutamıyorum.

Kelimelerim batmaya başladı avuçlarıma.

Kulaklarım bir feryadın uğultusunda gibi.

Yazamıyorum artık.

Hâlsizim,

Gökyüzünün rengini hat...

bilmiyorum toprak, bilmiyorum işte

sorma artık bana bunu

bağımdaki ezik üzümleri

başka ağustoslara sakladım

şimdi nefes almak için

senden su mu çekiyoru...

Ruhum sıkışıyor balkon köşelerinde

İşte gökyüzü burada; güneş, bulutlar

Hatta kuş ve araba sesleri

Duyuyorum, görüyorum

İzliyorum uzaktan, balkondan...

Alışılmışa dair sözler söyleyemem sana,

İmgeler yaratmaya çalışmak,

Belki de hiç uğranmamış ütopyalar tasarlamam gerek,

Senin için.

Bu böyle olmaz sevgil...

Sessiz bir çığlık

Hüzünlü ağaçlardan

Duydum, inanmıyorlar bana

Onlar ki solmuş yüzlerini

Korkuyorlar çevirmeye

İnanmaktan korkuyorlar

Tanımaktan kendil...

Telgraf tellerine dizilmiş kelimeler

Kuşlar ki şaşkın.

Bunlar da mı öğrendi uçmayı?

Bir tanesi sırıtıyor

Sevinç olmalı.

Rüzgar yiyor acı

düştü düşecek....

Bir gün diyorum,

Mevcut gökyüzünün altına bir dünya kurarız.

Ne varsa şifa niyetine kalbimizde;

Götürürüz ruhumuzun ulaştığı her yere,

İyileşsin, yeşersi...

"Bana en son sayıyı söyle, en büyük, en yüksek sayıyı."
"Fakat bu çok saçma! Sayıların sayısı sonsuzken nasıl bir son sayı olabilir?"
"Öyleyse sen nasıl so...