Gülay Sezer

Önce ışığı sonra gözlerimi

kapatıyorum karanlığa dair kafesleri

insan uçmaya az kala 

tökezlemiş umut.

diz çökmek için yaratılmış 

ayaklar ve onların 

...

Aklımı tecrite yatırdılar

gece yarıları, yüzümün alıntı rengine 

doluşan kederle.

uykudasın.

Yıllar boyu uykusuzum, 

büyümeye yatırılmış 

bir unutkanlı...

Kıl payı öldürülen zamanlara...

ruhum 

doğurgan hüzünlerin kara parçası

saçlarından sürgün bir çocuk 

iyimserliği 

aklarıma bulanmış affedilmez 

mavi telaşı

herkes nerede 

gırtlağımı...