artık mutsuz şiirler yazamam
ince bir dikiş iğnesine geçirmeye çalıştığım ip gibiydin.
gözlerim yakını göremeyecek kadar bozuktu.
omzumdaki melekler ve şe...
Ben yine sonbaharda,
Kenetlenmiş düşler içinden,
Bir çırpıda ayırıp seni
Yıldız kutuma saklarım.
Kalabalık ruhlar, solgun caddeler,
Mor gerdanlı güverci...
Uçurtmaları seyret pencerenden
Kaçsın ruhun bilinmeyenlere
Arama beni yeryüzünde
Çocukları sev
Gör, onların gözünden
Dünyayı, yaşamayı...
Kitaplara dal...
öldü üzülmedim
sevinmedim de
ben de öldüm
diyemem ama
pembe panjurlu
hayal içinde
mağlup ve mukim
kalakaldım
ne yana dönsen rüzgar alan yanınla
fırtına dindi derken kasırgaya kucak açmanla
bakmadığın taraftan gönenmelerinle
nasıl da birdin
şimdi
çiçeğe durmuş...
Albert Camus’un 1957 yılında yaptığı o bence müthiş Nobel konuşması:
"Özgür akademinizin, bu cömert ve onur verici ilgisi karşısında, özellikle de bu ödülün...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
