Hatice konukcu

boğazımda topuz gibi ağır kelimeler

yarına dair ne olacak kaygısı artık yok.

anlatamadığımızı anlatsak bile anlamayacak

bir yaşamın içinde daireler çizip
...

Ölülerin gözyaşlarını çaldım

Pencere pervazındaki

Kurumuş çiçeklerini sulamak için.

Adın batsın güneş gibi,

buzul dağlarının ardına 

ne tesirin olur o dağları aydınlatmaya

ne de kuşlar öter, tekrar doğduğunda.

bozuk saat kadranına asalar...

içimde bir kainat 

yüzün içimde gökyüzü

bir saltanatın yavaş yavaş kuruluşu

tahtın, en güzel düşlerim.

buyur otur sevgili. 

göçebe aşkın temel taşları

...

Yürek gelimi sözler biriktirdim adına.

Kurşun delikleriyle süslenmiş perdeler,

duvarlarda özgürlük adına yazılan

cümleler.

Nakış nakış işlenmiş kurbanlar...

Güzellik bir yanılsama,

Elbette bedenden gidecek.

Ruh hakikatin timsali,

Ebediyen devam edecek.

Bazen soyutlanmak gerekiyor bu dünyadan

Karakterinle, etinle, kemiğinle

Bir sigara olsun,

Bir de yalnızlığımız.

Bırakmak gerekiyor olmayan işi

Olmayacak...