Hüzündiz

Fildişi kulelerden bakıyoruz birbirimize

Değmeden anlayamaz biri birine

Şehir değil sanki kader karşılaştırmıyor çizgisi ayrılmış gözlerimizi

Saksı ters...

Geçmişini getir, çocukluğunu getir bana

Kumdan kaleler inşa et kalbimin odalarına

Öyle bir diz ki dalgalar da yıkamasın

Acını getir, yasını getir

Kabulle...

Öznel bir kayıptı benimkisi,

Sense heveslerini kum saatine ayarlamış çocuk,

Ruhunu bir pazar kahvaltısına adamış

Kalbini salınan çamaşır tellerine asmış ...

Kin eksiliyor kılıcımın kınından

Oysa sirenler çalardı hep

Acıttığın yerlerimde

Karanlık tünellerle siyahlara oyduğun kalbimde

Çıt oynamıyor

Ortalıkta ...

Yalnızlık içimde bir yığın oluşturuyor

Günlerden bir gündür işte kalemi almış bulundum elime

İlkel heveslerimin yitimi ve köprülerin ardından akan kara su...