Geç kalmanın korkusu
Sarmışken bedenimi
Almışım elime hayatın iplerini
..bağlamışım ucunu
Gözlerim hedefte
Hedefler inşaat halinde
Bekle
Bekle
Bekl...
Şimdi belki gözden uzak yerdesin
Bir şarkının en hüzünlü yeri
Kızıllaşmış gözlerin, ağarmış saçların
Güneşe küsmüş ayın sebebisin
Şimdi belki bir günd...
uzun bir cümlenin son kelimesini bulmaya zorlanmış gibiydim,
yalnızca virgüllerime güvenirdim,
bir de gözlerindeki ışığa -
yolumu bulmaya.
Savaşın sonunda bir müze açıldı göğsümde...
Bakışlardan kalma yanıklar ve derin yarıklar...
Barut kokan nefeslerin intikamıydı belki de..
Kalp hizasından ...
Yıllar yılı sadakat diye
Kök saldığım toprakta
Yalnızca sefalet yeşerir.
Ne yağmuru güven verir,
Ne bir tutam sıcağı huzur.
Kucağımda binbir filiz,
Göz...
Bırakmıyor peşimi
Yıllar önce yaşadığım
Geçip giden umulası yıllar
Şimdiyse gözlerimde
İki damla yaş
Elimde kalem
Kalbimde hüzün
Bırakmıyor peşimi
Yı...
Attım zarları son defa bugün
Dönüşü yok artık bu yolun
Tüm savaşımı oynadım kendim ile güzün
Bitmek bilmedi beynimde ki soygun
Bir ömrü sığdıramadım bu...
Umut afyonunu alıp
Çıkmaya başlayınca
Hayallerimizin merdivenlerinden,
Oluk oluk aktı bileklerimizden
Masumiyetimizin kanı.
Onunla yıkandı dikenli trabz...
yazarak anlatılsaydı sadece düşüncelerimiz
tek mevsimde kurtulabilirdik zebanilerden
bazı vedalar savaşlardan daha kanalıdır
zihnimi bastırmaktı gayretim
...
hangi hayat doğruydu
her kitabın ardında keşkeler mi birikti
ne öğrendik bu kitaplardan
o mücellâ ışığı yalnızca ölümün kıyısında mı göreceğiz
söyle İvan...
beni bir kere kırdılar dalımdan
iki fide verdim doğa anaya
toprak bastı beni bağrına
ağaç oldum orman oldum
beyazdım acıdan yeşil oldum
bir yangın tuttu...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
