Kotilyan

usul akan kırmızı kanı bozuk sokakların

girintili kaldırımlarına silkercesine

kasvet içeren omuzlarımı

son mayıslara inat

gülüşlerinden vurulan çocukları...

Bir evim var benim. 

Yeşil kollarından sarktığım bahçelerle süslenmiş, 

annemin çoraklardan acılarıyla yeşerttiği, güneşin kanatlarımızı usulca yıkadığı ev...

Yola çıktığımdan bu yana tek şeritli, yalnız çizgilere daldığımı hatırlıyorum en son, bir de elimdeki bileti. “21 numara, cam kenarı”. Hayatımı etkileyecek o...

Günlerin usulca boy attığı akşamlarda, adını anamayacağım durumların ucunun açık uçlu protestolara dokunduğu ve bazı ütopyaların temellerinin kurulduğu vakit...

Altı veya yedi yaşlarında, köyde, televizyondan uzak, tek eğlencesi köyün içinde ipi kopmuş dana gibi gezmek olan, geceleri ise sessizce annesinin dizinde, e...