Uykumdan uyandım yüreğimin sıkıntısından
dedim ki: bundan şiir olmaz mı?
unut diye yazmadım ki hiçbir şiiri
umut diye yazdım
bu hüzün kokan ruhu tütsüler...
Gülerek, sohbet ederek dalgalanan bir insan kalabalığının ortasında ben kendi kendimi arıyordum, içimdeki o yitik insanı arıyordum…
Sırtımdaki tüyler, onları diken diken eden rüzgarla oynaşmaya başladığında, bir ürperti tüm vücudumu kaplamıştı. Kaskatıydı bedenim. Aynı zamanda hafifti de ...
küçük bir su birikintisi
yol üzerinde
serap alıyor gözünü
sıcaktan eriyen lastik kokusu
dalga dalga saçların alnını dövüyor
tütün tarlaları, taze tütün ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok