Rabia Vildan Özcan

“Burayı hatırlıyorum.” dedi. “Çay içmiştik seninle.” İçmiştik ya. 

Yüzyıllar önce bir ağustos sabahıydı. Sedir ağaçlarının kokusu sabahın kokusuna karışıyor...

Bir genç, beni sokakta yürürken durdurdu. Elime bir kağıt tutuşturdu. 

“On altı yaşında, henüz hayata atılmamışken her şeyin tam yamacında olmak değişik bir...

bedenlerin kabuğu

şahsi bir müşküle dönüştü

yüzünün kibriyle burun buruna

ağzının arsız şımarıklığından

içimin benekleriyle tutunduğum

gazete yalanların...