Dar sokaklarında çaresizliğin
Prangaları acıtır umutlarımı
Sessiz çığlıklar yankılanır
Hapsolmuş sensiz geleceklerim
Soğuk hissiz hastane köşelerine...
Kimseler duymasın
En mor halini sesinin,
Kimse görmesin
Kasvetli bakan gözlerini,
Yorul sabahın telaşından
Yorul ki tutabileyim ellerini.
Yok olsun evr...
Kır atına şamar vuran da
Döndürür dünyayı bir ilah olan da
Zamane dünya ziyan olan da
Geçip gider ömür dediğin
Sanma cihana zerk olan da
Sonsuz olan bir...
Kahır bardağımı kaldırdım yalnızlığıma
İçiyorum sensizliğime geceleri
Sonra döndüm durdum boş duvarlara
Nemliydi hep köşeleri
Sabaha vardı keder treni
V...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok