Rüçhan Yılmaz

Bir oyun oynuyorum,

Adı "Yaşamak".

Her yeni gün başlıyorum,

Tekrar, tekrar, tekrar...

Kaybediyorum.

Her yeni kuralda.

Tekrar, tekrar, tekrar...

Kaybed...

Çok boş bırakmayın beni

Elim ayağım durmuyor, yazıyorum satırlarca,

Anlaşılma umuduyla, yaşama ümidiyle.

Birbirine giriyor kelimelerim, kavgamı insanlara ...

Açıldım uçsuz bucaksız deryalara

Her gördüğüm yer mavi olduğu anda

Başladı kayığım su almaya 

Gitgide içine çekiyordu beni bin korku bin endişe…

didindim...

Ateşe elini uzatmak gibi

Uçurumdan aşağı sarkmak gibi

Hançeri damarlarda gezdirmek gibi

Ö(y)lesine tehlikeli, tutkulu ve suçlu

Gözlerim ihanet görmekten...

Öyle bir söz bilmek isterdim ki,

Yüreği yakan acıların kökünü kurutsun.

Gözlere mıhlanan kara kışları,

Unutsun akıl, sonsuza dek!

Zincirlere bağlanan nef...

iki kez vurdu kargam gagasını pencereme

tak tak 

hatırladıklarını unut bu uzun nehir dedi

akıyor yıkıyor değiştiriyor

baktım ardı sıra 

siyah bir sis üf...

Dünya dedikleri bir gölgelik derler

Sığındım yamacına

Gölgesinde yandı tüm bedenim

Güneşi benden uzak olsun

İnsan bindiği dalı...

Yazdığın cümleye bile tahammül edemiyorsan eğer, o noktada düşünmen gereken bir şeyler var... Tahammül edemediğin duyguyu bir durup düşünmen gerek. Bir bastı...

Aheste aheste serzenişlerin

Olmadım bir gece de kulu

Savrulup asta asta

Yürüdüm her gece

Başka bir yolu

Sorarlar neden?

Kalp solda ki

Anlar bunu ancak...