"Aldığı her nefesin bahtına sevda çiçeğinin kokusunu süren biricik dostum gözyaşı, amansız bir hastalık sarar diktiğin çiçekleri ve de hüzünlü bir âmâya benz...
Gün batımında, her zaman gittiğimiz o tepede göğü izliyorum.
Bir çocuğun, eline fırça tutuşturulmuş bir çocuğun, gelişigüzel darbeleri.
Sarı, koca yuva...
Boştu gözlerimin içi, siz kör sandınız
Kısıktı sesimin tonu, siz dilsiz sandınız
Unuttun mu yoksa, unutuyor musun duygu denen aşağılık acıyı?
Oysa unutmak...
İnsanlık, Vatikan’ı hayatın kendisi olarak görmekten vazgeçtiğinde Papalık da koltuğunu sağlamlaştırmak için Tanrı’yı ve cezalarını insanlığın kalbine bir ke...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok