Songül Uslu

Ey ruh-i ilahinin en mukaddes hazinesi olan sultan-ı ömrüm

Ey bin gecenin fecrini karanlık eden hüzn-engîzim

Ey binlerce maşukun aşkını gasp eden sirk...

Yıllar sonra bu yollardan geçerken, bu sen misin gerçekten? Düşündün mü hiç, ne söylerdin kendine kendini kaybetsen? Senden iki tane; biri şimdiye ait, öteki...

Uyandırma korkusuyla bezeli suskun feryatlarım.

Yankılanırken koca duvarda.

Çok güçsüz hissettim...

Bir damla akıtamayacak kadar güçsüz.

Önüme koca ko...

Seninle çok geceyi sabah ettik, haberin olmadı. En büyük desteğimdi o sihirli gözlerin

Herşeyin zıddıyla kâim olduğu bu kâinatta tanımlanmak hakkımı sende buluyorum...