Tamer Filiz

70’ler 

Geriden geliyordum,

70’lerden kalan şarap gibiydi içim. 

Dökülen her yudum zehir olurken, 

Kafamda plaklar dönüyordu. 

Dilimse bir türlü konu...

Anlamsız kaldım. 

Anlamı olan tek yerdi gözlerin. 

Şimdi hangi denize gitsem, 

Bulanıklaşır sözlerin. 

Gökyüzünde arayıp durdum seni... 

Bulutlar taş...

Sonra oturdum düşündüm 

Burada gömülür mü insan 

En sevdiği yerde 

En sevdiği insanla 

Toprak altından geçer mi güzel sözler 

Veyahut  

Öpebilir miyim ...

Günün birinde madem olacaktı matem, 

Gözümüz gör(e)medi mi yaşamayı halen? 

iyiliğin karşılığını bulamayınca insanoğlu tefeci oldu

çelimsizdi dünya

kendine ektiğin her ne varsa

ölünce

elde etmekti.

“dünya”

yanılgıydı sanki hepsi.

ormanda hep aynı ağacı görmekti

benimkisi.

değiştiğimi sanıp,

kırılan aynamda

kendi yapbozumu tamamlamaktı benimkisi.

çaresizce gelmiştim şehre,

bir şeyleri değiştirebileceğimi düşündüm.

cebimdeki paradan ve sigaradan 

beynimin haberi yoktu.

kalbim götürdü beni çıkmaza.....

“kendi çıplaklığımızı tanıyamadan giyinik kaldık.

artık perdeler kapandı,

bütün çıplaklığımızla kötüyüz“

Ağır bir uykunun kollarında

Üzerime

Çöker hayatın

Karanlık bakışları

Yorgun gecelerde...

Dün, bugün ve yarın...

Kaçtı, kaçıyor ve kaçacak ruhum kendinden,

Denilebilir ki insan nasıl kaçar kendinden?

Kendinin, kendisi olmadığını anladığı an,

Y...

İnsanlar mı cani

Yoksa düşünceler mi

Bizi bu hale getiren fikirler mi

Yoksa hayaller mi

Ne için varız

Ne için yaşarız

Hep varlığımızın amacını sorgular...

Sana gelmiştim

Puslu bir gece vakti

Düşlemek gibi

İki yüksek dağda iki bereketli şelale

Ve dişlemek gibi

Aşağı sokakta

Tüylü ve ıslak bir şeftali

Çi...

Toprak altında değilim.

Öyle olsaydı yerim belli olurdu.

Üstü duman.

Beni kendi gibi deliye döndüren bir sağanak.

Güze düşkün ama çok önceden güneşe küsm...

Kuş tüyüne benziyor hafifliğin.

Ağırlığıma yaraşmaz yani.

bazen öldük, 

dirilmemek adına.

bazen dirildik,

ölmek adına.

yazar olmak istedim,

tanrı bana kalem verdi.

insan olmak istedim,

acı verdi…

ağaç olmak ...

Karanlıktan gelicekler
Önünde dikilecekler
Sarı sarı, dişleri olucak
Sivri pencereleri olucak
Yakalayacak sanıcaksın
Ama hep sen kazanıcaksın
Ben sana,...

Lambalarıyla ışıkı

Yollarıyla uzayan

Ve insanlarıyla özgür

Bu şehir

Yağmurun altında

Sırılsıklam bugünlerde

Islanıyor ellerim

Saçlarım ıslanıyor

V...

Her geçen gün, papatya misali bir yaprak kopartıyor ömrümden

Her gün birer birer eksiliyor,

Ta ki son tane kalıp bitene kadar

Kimi zaman solmuş,

Kimi zam...

Bazen anlamak anlamsızlaştırıyor hayatı.

İnan yapamıyorum

Karanlık gecelerde

Issız bir köşe sığınacak

Gözlerime bakacak

Benden kaçmayacak

Kim?

Duvarlarla konuşur,

Sessizliğe sığınır oldum...

Şimdi yanımdasın habersiz

Çocuksu meraklar parmaklarında

Gülümsüyor yüzün

Sabah uyanışı kadar tatlı

Hani yastık izi çıkar dedikleri

Saçların dans ettiği...

Ben gülerek doğmadım

Gülerek büyüdüm,

Gülerek öleceğim.

Bu bir kutsallıktır.

Gülebilmenin kutsallığı.

Ya annem gülme şurubu katmıştır süte,

Ya da kral ...

Çaresizliğin göz yaşlarıdır hüzün

Öyle gecelerim var ki

Ömrümden de uzun...

Şimdi bir sessizlik kıyametidir ki

Koptu gidiyor gece de

Biliyorum

Ya bir ...

Sessizim ama sakin değilim.

Oluru bu!

Böyle bir ayrılık işte...

Göz kapaklarım ağrıyor.

Yılları aştım da o yolu aşamadım.