Tarık Durmaz

ücra bir mahallede

beş katlı bir apartmanın dördüncü katından yazıyorum bu şiiri.

dışarıda bahar esintileri

tenim güneşe hasret.

toprağa değmenin hüznüyl...

Saçlarımın uçlarına şartlar bağlayıp girdiğim bu şehirde

İnsanlar benden tüm mahsulümü yok etmemi istediler.

Mahsulümü,

Temmuzda ektiğim,

Ekimde hasat et...

Kaçamam

Vicdanımdan ve ölümden

Fakat vicdanımı susturabilirim

Zihnimin soğuk ve rasyonel zindanlarında

Şimdi belirteceklerim

irrasyonel şeyler oldukları...

dilimde sivrilen küfürlerim

üstünde iyi duracak birisini kolluyor

dur

şimdi değil diye fısıldıyor belli belirsiz bir çift dudak

akli dengemi yokluyorum h...