Eda Doğan

Sırlanmış aynanın karşısında çöktüm, oturdum soğuk parkelere. Parkalar düşledim, kondu sırtıma. Gülümsedim ve gülümsedi ayna. Nasılsın? Gülüşün öyle güzel ki...

Yüreğimin yamacına oturdum, ayaklarımı aşağı sallandırdım. Geceyi yakalamışım, rüzgar dolmuş ciğerimin yelkenlerine, tutmayın! Uçacağım. Tüm deliklerine rağm...

Hayat avuçlarımda bir suydu, parmaklarım sımsıkı kapalı. Neden yaptığımı hiç düşünmedim. Tutunuyorum, oysa yarınlar alacalı. O kadar kenetlenmiş ki parmaklar...

Gözlerine bir şey kaçmış

Kirpik miydi toz mu

Üzerini örter de benden kaçırırmış

Öfke miydi hüzün mü

Yüreğin zindanlara kapanmış

Mağdur muydu suçlu mu

V...