Ne olursun gel
Yokluğunu törpülemekten yoruldum
Yorganlarla
Çocukken ki karanlıktan, abuk sabuk cisimlerden
Kaçtığım gibi kaçıyorum yokluğundan
Özlemim...
Kurşun gibi ağır yürekler
Toprak oldular yarına
Ellerinde, avuçlarında
Ne varsa
Döke saça gittiler buralardan
Toplayamadık.
Bir bina kadar değeri yoktu...
Sensin işte
Geceleyin
Ansızın
Aklımdaki ete kemiğe bürünen şiir
Sevmek diyordu ya
Yaşamın büyük ustaları
Sevgisizliğin dayatıldığı topraklarda sevmek
...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
