Yavuz Türkmen

Çok şey öğrendim geçen birkaç yılda

Yeni yerler keşfetmeyi en kalabalık yerlerde,

bir noktaya takılıp kalmayı orda,

kimse yokken de kendim için kalabalıkl...

Eskiden, çok değil ama birazcık eskiden kendimi de geride bırakıp gitmek ister, insanın kendisini geride bırakabileceğine inandırırdım kendimi. Hem kalsaydım...

Bütün bu boğuştuğum şey neydi? Kör bir bıçağın yüzü... Ben ise üzerinde yalın ayak geziniyorum. Sanki en acıtan yerinin tam ortasındayım, en dayanılmaz nokta...

Sen yabancı,

Bilmezsin kavgamızı

Yorgunluğun bu yüzlere yaydığı ışığı

Görmezsin.

Cesuruz ölmek için

Ama en çok da yaşamak.

Firar etmek aykırı bu fıtrat...

...

Ritim hüzne ayak uyduruyor...

Buğulanmış pencere tuvallerinde boy boy maviyi unutturup siyaha düşüren resimlerin...

Harabeye dönmüş kalbim, kalbinin kuş kafesinde…

Körpe canların kursa...