Göğüs kafesimde,
Mor bir kuş var uçması gereken.
Ama o pek emin değil,
Özgürlüğe kanat açabileceğinden.
Şu sıralar pek bir düşünceli,
Umudu yok kend...
Sen acıyı bilmediğimi zannediyorsun,
Hangi yönden geldiği bilinmeyen bir rüzgârın ufak bir ürpertisi yalnızca,
Bir titreme ve adımlarında bir değişiklik ol...
Kapıları mı kapanıyor şehrin
Ne bu sis!
Başımızı örtüyor
Bulanık gibiyiz.
Sansür yok ışığımızda
Beraberiz şurada kimsesiz.
Sen nesiller boyu atlamışsın...
Gecelerin içine doğar, bazen
Suskun çehresi aydınlığın
Herkes bir aydınlığa bir karanlıkta bulaşır
Yarını yaşanmamış dünler birikir
Bugün ise kime ait ol...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok