enis meriç bozdaş

Dolu dizgin, değişiyorum

Arka bahçemde açıyor bal kokulu, turuncu portakal çiçekleri

Kalın kafalı, kel, bıyıklı küfürler doğrultuyorum sabahları ranzamda

...

Tanrının mermer elleri

Ne kadar ağır

Göğsümün üzerinde duruyor 

Demli kıpkırmızı kanım, tüm damarlarımı kabartan debisi ile akıp, göğsümü Kızılca kıyamet ...

Çoban fenerleri yanıyor dağların uzak yamaçlarında 

Diri diri, körpe tavşan çorbası tütüyor 

Sarı patateslerin buruşuk kabukları soyulup çatlayınca kadar ...

Kör bıçaklar sıyırıyor yağlı etimi kemikli göğsümden

Feryat figan bağıracak bir isim dahi bulamıyorum

Karnımın içi fokurdayan adak kazanı

Ölü koyun dişler...

Nasılım 

Bilmiyorsun

Kalın gri bulutlar örtüyor gökyüzünün mavi tenini

Ellerim öyle ağır ki, dokunamıyorum

Başımın üstünde dönüp dolaşıp kanıma karışıyor...

Şehrin ışıkları buz mavisi, sürülüyor koyu bir taş sürme gibi göz pınarlarıma

Gökyüzündeki sonsuzluğa süzülen koca kayalar kadar savruk düşlerim

Cüzzamlı t...

Samimiyetin vermiş olduğu soğukluğun koynundayız.

Sevgimizi, uzak odalarımızın sokağa bakan çürük cam pervazlarında yitirdik.

Ve dost gibiydi kaygısızlıkla...