Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Bir perdenin ardından izliyor gibiyim dünyayı

Bedenim yaşıyorken bilincim her şeye tepkisiz

Ben yönetmiyorum, ne hareketimi ne vaktimi

Gölgem bile düşmüyo...

En alçak gönüllü, bana kendi sınırlarını tanıtmam için mi verdin kalemi? Neden bu ukala umursamazlık, Ey Rabb taşaklarını yalayan onca kula sahipken yaratılı...

Bir zamanlar gülümsedi gökyüzü,

Şimdi yalnızdır yıldızlar geceyi süzüyor.

Kalbim paramparça, anılar sarhoş,

Sevdaya düşmüş bir rüzgar gibi üzgün.

Gözleri...

Bunlar yavaş yavaş dağılan kara bulutlar değil

Bunlar bulutlara alışmanın coşkusu

Sevinçlerimiz berrak bir suda yüzen nilüfer yaprağından uzakta

Karlı dağ...

Hiçbir şeye yetişemedim

Her şeye geç kaldım

Yaşadığım yere de benzemiyorum

Doğduğum yere de

İşte yerim yok

Bir işe de yaramıyorum

Saçlarımı dökmekten...

Histerik köylüce, Efendi'nin sevgisi,

Devlerin her birinde gümüş rengi içkisi.

Karaçamlar üstünde ruh taneleri,

Köpeklerden gelen bir feci inilti.

Diğer ...

İnsanlığı düşünürken kendimi arıyorum

Bulmaya çalışıyorum da

Şu soytarı kalabalık da ne bakar bana?

İnsan bir serçede kendini arayamaz mı?

Kaldırımın kır...

Belki çoktan unuttun beni

Belki hiç hatırlamadın, denemedin bile

Belki de hiç giremedim o kalbe

Ya da hiç bakılmadım o gözlerle

Belki hiç işitilmedi sesi...

İlk şiirim misâli,

Hayatla bir türlü tutturamadığım frekans gibi.

Hem, neden ölür ki biri?

Bu berbat hayata neden yumar gözlerini?

Sâhi neden yummasın ki...

dar vakitlere,

büyük hayaller sığdırmaya çalıştınız

akıllara beklentiler yer etti.

sevgiler, sürgün olmadığı vakit

kalpler, köhne olmadığı vakit

şen olu...

Oldum aşkımdan meftune

Sanki bir deli divane

Bilmem ki yorsam mı bunu hayre

Boş ver gönül sev sade

Ne diyorsun emre etme

Delirdin sende iyice

Gel artık...