Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Sen, sen bir anemonsun ıssız dağın en ucunda,

Bilirim artık ulaşmak ne zordur sana

Öyle güzelsin ki morsun, mavisin, kırmızısın

Rengarenksin gönül bağımda...

Göz alabildiğine uzun, çocuk seslerinin kuş seslerine karıştığı o sokağa girdiğimde, bahar şehre küçük bir çocuk gibi sokulmaya çalışıyordu. Bir şeyleri oldu...

Geldi,

Çok hasret kaldığın o bahar geldi.

Uğruna savaşlar verdiğin,

Kanlar döktüğün, insanlar öldürdüğün.

Çağlar açıp kapattığın,

Devletler kurup batırd...

Soğuk ve karanlık yastığım

Kanlı yorganım

Hiç uğruna büyüyen çocuklarım

Bin yıllık Hasretim

Özledim

Bu özleme, özlemime

Söyle hangi bahar çiçeği dayanı...

Boş, kimsesiz odalarda

Bahar oldu bir bakışınla

Betondan; gül, papatya

Bilmediğim onlarca kır çiçeği

Kaldırdı bir bakışınla

Betona başını

Direndi, aldı...