Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Her sokak lambasının altında

Usulca yansımamda ilerliyorum.

Bu sabah da gün doğuşunu izlemeden Uyuyabileceğimi sanmıyorum.

Ben bunu hep yapıyorum.

Başka...

Bu bir motivasyon kurtarma operasyonudur!

Hepimiz dil öğrenme sürecini hızlıca ve yüzeysel çözümlerle kapatmaya çalışıyoruz. Ama doğru metotla ilerlemediğim...

Seni asla üzecek bir adım atmadım,

Ama sen “Beni üzdün” dedin, inanmadım.

Hiçbir kelimem sana hakaret taşımadı,

Ama sen “Beni kırdın” dedin, suç bastırdın...

Sen sadece yitip giden bir iz olucaksın,

kullanılıp atılan bir rüzgar gibi.

Her defasında'' Bir daha olmaz'' diyeceksin,

ama her seferinde o çukur seni ça...

Kareköklü ifadeler ya da üslü sayılar da biliyordum,

657 rakımlı hezeyanlarım arasında.

Sustuğumda duyanı

Herkes gidince kalanı

Yaralarımı saranı

Kalbimde atanı

Adımı unutmayanı

Andım diye adını

Beni tefe koymuşlar.

Bendeki aşkın kaynağı...

Ölümdür bizi tek bekleyen dostum.

Yalnızlığın ve karanlık sokakların

Tablosusun

Ne zaman kendine sorarsan nerede olduğunu

İnsansındır, acizsindir, yaban...

Ey tebessüm ederken uzaklara
ey bir çavlanın kuytusuna sığınan
gece uyur gibi ölen
ölü toprak gibi sessizce homurdanan
Biliyor musun ustam
ben kollarımı...

kubbeleşmiyor mu gökyüzü yukarıda?

durmuyor mu sapasağlam yer altımızda?

ve yükselmiyor mu sevecen bakan

sonsuz yıldızlar?

bakmıyor muyum gözlerinin için...

bir kuş uçuyor

bana ait olmayan

bir gökyüzünde.

kanatlarında taşıdığı kutsal:

‎‎‏‏‎ ‏‏‎ ‎ ‏‏‎ ‏‏‎ ‎ ‎ ‏‏‎ ‎ ‎‎—hafiflik.

benden arta kalan sessizlik,...

Sanmıştım ki Sevgili...

Sıcaktan gölgeye tatlı tatlı esen serinlikti.

Nasıl anlamadım, çetin bir kış getirdiğini.

Ey ayrılık kelimesinin "R" harfi;

Sevgi...

bugünlerde nasılım bilmiyorum… insan ne yaparsa yapsın kalbiyle düşünmeyi bırakamıyor, akıl engel olsa da… kafamın içinden geçen o kadar an’a ait ki kelimele...

Ansızın bıraktım elimi

Hatırlamıyorum, hangi gözyaşımın

Hangi son damlasıydı!

Hangi bardağı taşırdı,

Hangi gemiyi kaçırdı

Saadeti görmeyi bekleyen gözle...

kimdir dost, sahi kimdir dost, kardeş midir? arkadaş mıdır? çok duygusalız be, insan bazen bunalır ya hani içinden çıkılmaz bir durumun daha henüz başındadır...

Bazen hayatın en dibini görürsün yorgunluk boş vermişlik, duygusuzluk nasıl desem bazen bir duvar olursun sadece, kimse gerçek seni bilmesin istersin ışığın ...

Ve nihayet,

Bir heykele dönüştüm,

İstilaya uğramış ülkelerin kuşları gibi,

Bir yuğ var içimde, bir de zamansız haziran yağmuru.

Kervan yollarında susuz atlar gibiyim,

Hara'dan uzak, ölüme yakın.