Şule Akdemir

düz olmayan bir zeminde

el ele tutuşmuş

oynuyor birkaç deli

bir çember oluşturmuş,

dönüp duruyorlar öylece

gözler yukarıya bakıyor,

ağızlar olabildiğin...

Her yeni günü

ardımda bir dün daha bırakmanın ağırlığıyla yaşıyorum.

Ardında bırakılmaları, bırakamadan.

Buradan biri daha geçmez, menteşesi kırık bu kapı...

Yoruldum. Yaşamaktan değil. Kendimi anlatmaktan. Kendi sesimin duvarlara çarpıp bana geri dönmesinden. Kimsenin kimseyi anlayacak kadar masumiyeti kalmamıştı...

serhat tepe'ye

-I-

gece kendini yerden yere vururken

başladı sarsıntı

böyle zamanlarda sol yanındaki melek yüzüne kömürden bir iz bahşederdi

sen bir lek...

Gün Ağarmadan (1)

— Eduart, bir yeri doldururken neden başka bir tarafı boşaltırız?

— Bilmiyorum efendim.

— Bir de insanların seninle alay ettiği gözden k...