Armoni d.

Ağrırsa başın beni düşün

başımın içi mabedin

akarsa bir damla yaşın

kara kışım

gülen yüzün saadetim

ben ortasında yaşam denen bu savaşın

sana kul oldum...

adamlar dünyasında

sıkışmış gölgelerle

yasak çığlıklar cam fanusta

her yirmiliğin başı ayaz

ve kaçarken yakalanır kaptan

söyle bu deniz kaç bardak su ed...

yancı bir telaştık kaldırım sonlarına

sanıyorum bu kadardı işte

yazgı eğri, güvercinler taşra

bu sefer başka, biliyorduk

aşkla susardık ve mayınlar boşlu...

Kan basıncım yükseliyor. Her bir uzvum beynimden bağımsız hareket ediyor, nefesim kesiliyor, uğultular yükseliyor adımı çağıran kimseyi duyamıyorum, yavaş ya...

Düşünmenin temelinin hep sorgudan geldiğini bildiğim gibi düşünmemenin temelinin de sorgulamamaktan geldiğini çok iyi biliyorum. Ama bu iki eylemin de düşünü...

bu özlemek denen şeyin

bir adı var,

bir sanı.

bir yürüyüşü var ağırdan,

bir salınışı,

bir yerleşişi var içimize,

hiç gitmeyişi.

gizlenişi,

hortlayışı...