Ümit Ensar

Sevgilime bir kefen ,

Diye başlayan bir şiire nazireler yazmak 

İsterdim, 

Beyaz tülbentler camın ardında gözler 

Bağrıma bastığım taş 

Ey isyankar ruhu...

Bu buhran beni ben yapan

Sonsuzlukta bir boşluktan

İs kokusu çalınır hissiz sokaklardan

Ankara beni hapsetmiş çoktan

Sebepsiz hüzünlerin

Her mutlulukta bir parçam için

İçin ağlar durur geçmiş için

Sandığım her an ardımda izin

İçimde büyürmüş meğer geçmişin

Halbuki hiç ...

Kıyısız gözlerinde kaldım,

yokluğun ömrü aşar..

Hayalin dem, yangın geceler,

yastık izi olmayan sabahlar..

Gidip de gidemediğim,

bitemediğim araf yollar...

O rüzgârın sıcağı yanaklarıma değince,

Bambaşka bir diyâra giderdim.

Güneş, tepemde dururdu; dursun.

Kalbim, gözlerimde atardı; atsın.

Yazdı, ellerimin ı...

Geceleri kalbimde bir kurşun ki 

Hep o saatleri bekliyor 

Hani vardı ya iki basamaklı espriyle karışık bir sayı

İkide bir karşıma çıkıyor...

Hafif bir yel esiyor bu gece,

İnsan fısıltılarından doğru, yüzüme.

Ezmekte ruhumu bu ruhsuz çehre 

Ayna ben ve benden öte.

Sanki hissizleştim ben git gid...

Hiç düşünmemek diye bir şey hiçbir zaman var olmamıştır.

"Hiç düşünmemek fikri" de bir düşünceden evrilir ve nihai halini alır.

İşte sen o en son haline ha...