Maskeler olmuyor,
Artık hiçbir maske olmuyor bana
Suretimden sarkıyorlar, düşüp duruyorlar parça parça...
Zor zapt ediyorum
Onları
Ve de maskesiz kendim...
Mahallenin acımasız çocukları tarafından kuyruğuna teneke bağlanmış bir kedi gibi
Nereye gidersem yanımda götürüyorum hayata olan kırgınlık ve hüsranlarımı....
Ruhumun bu evhamlı duruşu
Içten içi yoruyorken beni
Hala Gözlerim aramayı bırakmıyordu seni
Ne çaresizlikler gördüm ne yıkımlar
Hiçbirisine denk değildi...
Gökyüzü karışmışken siyaha
Gözlerim seni arıyorken
Siyahlık siliyorken etrafı
Soğuk dondururken
Bir hadise beklemekteyim
Dünya veriyorken nefesini ...
Bu kor mudur beni delirten?
Bir bakışın yoksa yalnızlık ateşimi dindiren
Güneş alsa güzelliğini gözlerindeki alevden
Bir lahza alevle tutuşurdu içim
Bu...
Akarken gecenin serin sularına
Yosunlaşmış taşlara çarpan rüzgarı
Fatihte ücra bir sokağa salınmış
Yaslanmış, pencerelere dinletiyor efkarı
Şimdi kimiler...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok