Ah bu ölü sarmaşıklar,
Zihnimin içinde çürürken gözlerimden akan
Bedenimin etrafından sımsıkı sarmış gibi
Adım atmamı engelleyen
Hem zihnen hem bedene...
Ah şimdi baharları giyebilsek,
çiçek çiçek açsak.
Yalnız dans edebilsek yorulana kadar.
Şarkılar söylesek güzelliğine bakmadan seslerin.
Kendi güzelliğim...
Ne zaman öğrendim, hatırlamıyorum. Ne zaman büyüdüğümü bilmiyorum ama öğrendim bazen bırakmak gerektiğini. Her insanla anlaşılamadığını... Ben anlaşamıyorum ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok