Ezgi sandıkçı

Hareketsizlik odanın adı. Sessizlik odanın adı. Olmuştu. Bu sıklıkla olurdu.

Kirli krem rengi duvarlarda delikler, çizgiler, hiç tanımadığı insanların hayat...

Tramvay yolu üzerinde uyuyan köpekleri beyhude bir şekilde ezileceklermiş gibi yoldan çekmeye çalışırken düştüğümüz komik hâller. Barlar sokağına giden yolda...

Geceye çökmüş bulutlar

Evet pervasızca çökmüş

Bir telaşım var

Yıldızları görmek istiyorum

Gökyüzüne yağmur gibi yağan yıldızları

Ufkumu aydınlatan ay ı...

Haykırdım yaşam dibimden adını

Bir nergise renk verdim

Bilmedim çektiğin acıları

Kuşlara uçma sebebi verdim

Sen vaktiyle benden giden

Ben vaktinde sessi...

Bu belki artık bir isyandır kendime bilemem

Mesela sineklerin tanrısı ve benim tanrım nasıl bir olabilir ikilemleri taksim ediyor benliğime

Sanırım kafayı ...

Emin değilsin
Yine de bir tahminin var
Günlerin geçer
Bakarsın çaban seni bağışlar
Kırıp döksen de sana kucak açar
Kendine yaptığın onca şeye rağmen
Ha...

Sensizlik bembeyaz bir ormanda

Apaçık koşturan

Yılkı bir kula kadar çaresiz.

Bir çam uçsuz ovaya; 

Cesur, itidalli.

Bir gölgenin elçisi bu 

Biliyorum...